به گزارش تحریریه، همه چیز با خلق بیت‌کوین در سال ۲۰۰۹ آغاز شد. یک ارز دیجیتال که اکنون یک دارایی دیجیتال محسوب می‌شود. این دارایی مبتنی بر فناوری بلاکچین و برای استفاده در معاملات همسان{پایاپای} بدون نیاز برای اعتماد به شخص ثالث مانند بانک مرکزی طراحی شده‌است.

خریداران اولیه ارز دیجیتال به دلیل نوسانات و افزایش قیمت این ارز، میلیون‌ها دلار سود کردند. قیمت بیت‌کوین در اواخر سال ۲۰۱۷ به اوج خود یعنی ۱۹.۷۸۳ دلار (حدود ۱۶.۱۷ یورو) برای هر بیت‌کوین رسید. منتقدان آن را حباب قیمت نامیدند، بسیاری از آنها این ارز را با «تولیپ‌مانیا» هلندی یا «جنون لاله هلندی» در قرن هفدهم مقایسه کردند. در نتیجه، خرید، معامله و فروش بیت‌کوین با وجود نوسانات قیمتی بالا به یک روند اقتصادی تبدیل شد. به این ترتیب «لایت کوین» در سال ۲۰۱۱، «ریپل» در سال ۲۰۱۵ و «اتریوم» در سال  ۲۰۱۵ پا به عرصه وجود گذاشتند. درنتیجه به تدریج، پلت فرم‌های مبادله دیجیتالی برای تجارت ارزهای رمزنگاری شده در سراسر جهان ایجاد شد و جالب است بدانید که هیچ یک از این ارزها از نظم خاصی پیروی نمی‌کنند.

با گذشت سال‌ها، انقلاب دیجیتالی پول راه خود را برای موفقیت هموار می‌کرد. ۱۱ سال پس از ایجاد اولین نوع از این مدل ارز، اینک تعداد و محبوبیت ارزهای رمزپایه به طور چشمگیری افزایش یافته‌است. در حال حاضر بیش از ۲هزار ارز رمزپایه وجود دارد که به تدریج توسط سرمایه‌گذاران مورد پذیرش قرار گرفته‌است. افزون بر آن، شرکت‌ها و بانک‌های مرکزی ارز دیجیتال خود را وارد بازار کرده‌اند؛ بازاری که ظرفیت بالایی برای پذیرش این نوع از دارایی دارد. امری که منجر به خروج بنیادی از مدل سنتی «مبادله پولی» می‌شود.

 چه چیزی پشت این موفقیت است؟

افزایش محبوبیت ارزهای رمزنگاری شده ناشی از کمبودها و نواقص سیستم‌های مالی موجود است. پس از بحران مالی و با اطمینان از افزایش سطح شفافیت و پاسخگویی، علاقه سرمایه‌گذاران به روش‌های جدید و کارآمد معاملات افزایش می‌یابد.

در قلب ارزهای رمزنگاری شده تاریخی غنی از نوآوری دارد که آینده مالی و سیستم پولی کارآمدتر روشن تر می کند. بزرگترین عامل این است که هزینه معاملات مالی با استفاده از ارزهای رمزپایه به طور قابل توجهی کمتر از هزینه معاملات در اقتصاد سنتی است. بنابراین می‌توان گفت که ظهور ارزهای رمزپایه مطمئنا ماهیت رقابت ارزی، معماری سیستم پولی بین‌المللی و نقش پول‌های عمومی صادر شده توسط دولت را تغییر شکل خواهد داد.

آیا ارز دیجیتال در آینده جایگزین پول سنتی خواهد شد؟

دولت‌ها بی‌کار نمی‌مانند و برای کنترل بازار اقدامات لازم را انجام خواهند داد. در این راستا، اینک بیش از ۲۰ کشور ایجاد مفهومی به نام «بانک مرکزی ارزهای رمزنگاری» (CBDC) را آغاز کرده‌اند.

اولین قدم آنان این است که ارزهای رمزپایه باید زیر نظر دولت‌ها و ناظران قانونی به فعالیت خود ادامه دهند. این امر مستلزم سیاست‌گذارانی است که چارچوب مناسبی برای قانونی بودن ارزهای رمزپایه ارائه دهند. به این معنا که دولت ها شروع به تهیه مقرراتی برای فراهم آوردن محیطی سازگار با قانون برای تجارت و سرمایه‌گذاری در ارزهای رمزپایه کرده‌اند.

با غلبه بر موانع نظارتی، ارزهای رمزنگاری شده ممکن است جایگزین قانونی پول سنتی شوند. این می‌تواند به معنای پذیرش گسترده پول‌های اصلی و ثابت و نظارت شدید دولت بر روند این بازار باشد.

به عبارت دیگر، احتمالا در این راهکار ارزهای رمزنگاری شده به ارزش یک ارز ثابت مانند دلار آمریکا وابسته بوده و ارزش آن بر اساس دلار تعیین می‌شود. از طرفی، قربانی واقعی رمزنگاری پول سنتی نیست بلکه کارت‌های اعتباری است.

 نتیجه

پیش بینی آینده این ارزها به مهارت بالایی نیاز دارد. ایجاد تغییر در نحوه پرداخت‌ها و تکمیل روند جایگزینی این نوع ارز با شکل سنتی پول پروسه‌ای زمان‌بر است. وجود ارزهای رمزنگاری می‌تواند برای برخی خوب و برای شماری دیگر رویدادی بد تلقی شود. ارزهای رمزپایه به مردم این قدرت را می‌دهد که بانک خود باشند و روش پرداخت را خودشان تعیین کنند. همچنین آنها را از سیستم سنتی مبادله پولی دور کرده و هژمونی مالی بانک‌ها را در معرض خطر قرار می‌دهند.

یکی از نکات منفی اما خطر جرایم اینترنتی یا حملات سایبری علیه حمایت و امنیت سرمایه‌گذاران است.

پایان/